Życie ludzkie jest tylko jednym z etapów wiecznego trwania, więc u żadnego z afrykańskich ludów śmierć nie oznacza całkowitego unicestwienia człowieka. Wiara w jakąś formę egzystencji po śmierci oraz w oddziaływanie zmarłego na ziemską rodzinę wydaje się w Afryce powszechna i niezachwianie silna. Zmarli stanowią niewidzialną część rodziny i biorą udział w różnych wydarzeniach.
Życie pozagrobowe przedstawia się najczęściej jako kontynuację życia ziemskiego. Zmarli zachowują swoje cechy osobowe i pozycję społeczną oraz pełnia te same co za życia funkcje. Niekiedy nie oddziela się doczesnego od świata zmarłych, a zmarły fizycznie ma przebywać wśród żywych w formę duchowej. Tego typu zachowania maja miejsce np. u ludu Kotokoli z Togo czy Kissi z Kamerunu. Nawet substancje duchowe człowieka (dusza), w wyobrażeniach Afrykańczyków przyjmują konkretny, fizyczny kształt.